Snowboarding the Parthenon

Ηταν 8 η ώρα το πρωί την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021 όταν με ξύπνησε ο Τσάμ να μου δείξει βίντεο απο τη Συγγρού καλλυμένη με χιόνι, και να χιονίζει ακατάπαυστα. Είχε φτάσει η μέρα που περίμενα σχεδόν 10 χρόνια.

Μάζεψα βιαστικά τα πραγματά μου, έστειλα νούμερο 6 και έφυγα να πάω να πάρω τον Τσάμ απτό σπίτι του. Με περίμενε στη μέση του δρόμου με μια φωσφοριζέ πράσινη στολή, τα χέρια ψηλά στον αέρα, σαν να ήξερε τι θα γίνει.

It was 8am when I got the call from Tsam, showing me video of relentless snowfall on Syggrou Ave. the day I had been waiting for for nearly 10 years had arrived. I packed my stuff up in a hurry, sent the government my Number 6 (Sports and Activities) message and headed over to pick Tsam up.

He was waiting for me in the middle of the road, wearing bright green pants and jacket, with his hands in the air, as if he knew what was about to happen.

Φτάνουμε στο πάρκιν του Διόνυσσου και ξεφορτώνουμε σανίδια και φτυάρια βιαστικά, σαν να μας κυνηγάει κάποιος. Ηταν η αίσθηση ότι είχαμε μόνο μια μέρα να το κάνουμε, μή τυχόν και τη σπαταλίσουμε!

We got to the Dionyssos parking lot and unpacked in a rush, like someone was chasing us. We all knew we only had one day to make it happen, and we couldn’t waste it.

Οι νιφάδες έπεφταν σαν χαρτοπετσέτες, και το πάρκο ήταν γεμάτο με κόσμο. Ολοι θέλαν να κάνουν βόλτα στο χιόνι, να δούνε την Αθήνα όπως δε την έχουν ξαναδεί.

Φτάνουν και άλλοι και σιγά σιγά βάζουμε μπρός τα φτυάρια. Ο Μήτσος, ο Γιάννης και ο Άρης όλοι βοηθήσανε να φτιάξουμε ενα κικεράκι, ενα landing και ενα in-run, φάτσα κάρτα μπροστά στον Παρθενώνα. Από τότε που θυμάμαι σκέφτομαι πόσο τρελό θα ήταν να έκανα snowboard μπροστά στον Παρθενώνα. Τώρα ξαφνικά το βλέπω μπροστά μου. Ονειρο.

Συνεχίζουμε το σκάψιμο. μεταφέρουμε χιόνι απο σχεδόν όλο το πλάτωμα κάτω απτο μνημείο του Φιλοπάππου στο σπότ. Μετά από κοντά 2 ώρες σκάψιμο ήταν έτοιμο. Αλλά ο καιρός ήταν κλειστός. Περιμέναμε υπομονετικά μαζί με όλους τους υπόλοιπους που βγήκαν να δούν το χιόνι.

The snowflakes were the size of napkins, and the park was full of people. Everyone wanted to play in the snow and see Athens like they’d never seen it before.

The rest of the crew began to arrive and we all got to work with the shovels. Dimitri, Gianni and Ari all helped to make a little kicker, a landing and an in-run, right in front of the Parthenon. Ever since I can remember I’ve always thought it would incredible to snowboard in front of the Parthenon. Now finally I can see it unravelling before my eyes like a dream. We keep digging and moving snow from all around the open rocky face underneath the Filopappou monument. After nearly two hours of non stop digging and carrying snow we were finally ready. But the weather had completely blocked our view of anything. So we waited patiently, together with all the rest of the passers by, for an opening.

“Ανοίγει” φώναξε κάποιος. Πιάνω το σανίδι. Ετοιμάζουν κάμερες. Κλίκ κλίκ κλίκ οι δέστρες. “Ετοιμος!”. “Πάμε” φωνάζουν. Εφυγα.

Για τις επόμενες 6 ώρες κάναμε ασταμάτητα. Σε όλο τον βράχο. Απτή μία ο Παρθενώνας, απτην άλλη η θάλασσα. Μια υπέρβαση της καθημερινότητας που ζούμε τελευταία. Κάτι που νομίζω όλοι το χρειαζόμασταν.

“It’s opening!” someone shouted. I grab my board. The boys get their cameras ready. Click Click Click I strap into my bindings. I shout “Ready!”. “Let’s go!” they say… Here we go.

For the next 6 hours we completely owned the spot. We shot around the whole area. The Parthenon on one side, the sea on the other. It was a dream come true. A transcendence from our daily lives, this new normal. Something I think we all needed.

Ρησπέκτ σε όλους που ήρθαν και βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα:

Andreas Tsamtsouris
Leonidas Michelopoulos
Giannis Michelopoulos
Dimitris Petsas